Verslag: Hans Welten
Aangezien er dit seizoen twee teams rechtstreeks degraderen naar de tweede klasse is de strijd tussen de nummers 7 en 8 met allebei één matchpunt een vierpuntenduel te noemen. En in dezelfde zaal streed ook nog nummer 9, Goes C, voor een eerste matchpunt. Goes B speelde in de basisopstelling. Bij De Zwarte Dame A speelde de talentvolle Lennard Duynkerke in plaats van Wouter Bliek.
| Goes B | 1833 | De Zwarte Dame A | 1698 | 3.5-0.5 | ||
| 1 | Rinus Burgerhoff | 1877 | - | Peter van der Borgt | 1838 | 0.5-0.5 |
| 2 | Erwin Kloosterman | 1874 | - | Rinus den Hollander | 1612 | 1-0 |
| 3 | Hans Welten | 1852 | - | Ton van Vliet | 1645 | 1-0 |
| 4 | Mark Paul | 1729 | - | Lennard Duynkerke | 1-0 |
Na de openingsfase stond Rinus vrijwel gelijk tegen Peter die ruimtevoordeel had. Erwin had een rustige stelling die hem wel past. Hans had een pion gekregen door een offer van Ton, maar had ook een krakkemikkige stelling. Mark had ruimtevoordeel en lichte druk. Er viel nog niets van te zeggen.
Mark bouwde zijn lichte voordeel gestaag uit tot een veelbelovende aanvalsstelling. Ik heb de pointe gemist, maar hij kwam in een eindspel met twee torens en een pion meer tegen een toren en een paard. Dit speelde hij bekwaam naar de winst, waarbij volgens mij tweemaal een pion tot dame promoveerde.
In de partij tussen Rinus en Peter is volgens mij het evenwicht nooit verbroken geweest. Peter had wat meer ruimte, maar Rinus bleef gewoon goede zetten doen. De remise kwam dan ook niet als een verrassing.
Ton had alle open lijnen die hij zich maar kon wensen en Hans was aan het keepen en zetten aan het produceren die zo weinig mogelijk aanvalskansen gaf. Zijn stukken waren onderontwikkeld en de koning stond nog centraal. Er zaten volop stukoffers in de stelling, maar ze waren allemaal risicovol. Ton miste zijn beste kans. Uiteindelijk kon Hans toch rokeren en langzaam zijn positie verbeteren. De desperado-aanval van Ton op de koningsvleugel ging gepaard met eerst een kwaliteitsoffer en vervolgens een stukoffer. De mataanval werd met een stukoffer gepareerd. De aanval werd overgenomen en vlak voordat Ton mat ging gaf hij op. Peter probeerde nog aan te tonen dat Ton met een stukoffer in het middenspel mat in 3 had kunnen geven, maar het was wel een helpmat. Bij beter spel was het offer wel kansrijk, maar ook te verdedigen.
Erwin tenslotte speelde rustig en gedegen, veroverde een pion en speelde de stelling langzaam en gestaag naar winst. Dat was alweer geen verrassing, dit had ik ook zo wel verwacht.
Goes B begint zich dus, zoals elk jaar, op het einde van het seizoen uit de degradatiezone te spelen. Temeer omdat Goes C wel goed tegenstand bood aan Middelburg A, maar met drie remises en een verliespartij wederom verloor. Meer daarover zal vast wel in een ander verslag te lezen zijn. In de volgende wedstrijd, het late onderlinge duel Goes B – Goes C, mag het C team weer een poging doen om de eerste matchpunten binnen te harken.
