Home

Verslag: Hans Welten

Voorafgaand aan de derde speelronde moest ik voor het eerst een beroep doen op artikel 11.2.c van het ZSB-Competitiereglement. Ruben had aan mij doorgegeven dat hij om privéredenen zich uit de externe competitie wilde terugtrekken. Het genoemde artikel biedt de mogelijkheid om een speler voor de derde ronde in het team te vervangen mits de competitieleider hiermee instemt. Op de zondag voor de wedstrijd kreeg ik de instemming. Ruben is vervangen door Niels, die was opgegeven voor Goes C maar nog geen wedstrijd voor Goes C had gespeeld. Vervolgens is Niels in Goes C officieel vervangen door Dennis, maar dat was niet zo moeilijk want Dennis was al een (niet opgegeven) basisspeler. Gelijk ging Niels op de speelavond een feestje vieren en Rinus had zich ook al afgemeld, dus we hadden twee invallers nodig: Jefta en Rob. Souburg B had met Brandon Haasbroek een invaller voor Albert Vermue.

De uitslagen:

Bij mijn eerste rondje langs de borden had Erwin een lastige verdedigende stelling, Jefta stond wel lekker, bij mij en Rob was het volledig in evenwicht. Bijzonder was dat Hans en Brandon exact dezelfde opening speelden en dat konden we lang volhouden omdat onze tegenstanders ook hetzelfde speelden. Ik had daarbij het voordeel dat de andere partij wat sneller ging.

Jefta had als eerste duidelijk voordeel bereikt. Ik zag een toreneindspel met een extra (gedekte) vrijpion. Mijn vertrouwen dat dit een punt ging opleveren kwam ook uit.

Rob had een actievere stelling. Opeens kwam hij een stuk voor. Wellicht geniaal gespeeld, maar gelet op de reactie van Brandon denk ik eerder dat er sprake was van een blunder. Hierna werd het punt snel binnengehaald.

Ik had inmiddels feitelijk nog niets bereikt, maar zag een riskante mogelijkheid om centrumpion e4 met mijn dame te winnen. Riskant was het zeker want vrijwel onmiddellijk verloor ik twee pionnen.

Diagram: Vincent Sleuyter – Hans Welten voor de 37e zet van wit. 

Vincent speelde een onhandige (37) Kf3 en dit zorgde direct voor een remisewending via (37) …, Td3+. [Beter was: (37) Td4. Slechter was (37) f5, Td3+ (38) Kf4, g5 mat.] Er volgde (38) Kf2, Td2+ (39) Kf3, Td3+ (40) Kf2, Td2+. [En nu zou (41) Kf3 remise betekenen door de claim van driemaal dezelfde stelling na (41) …, Td3+.] Vincent wilde in het teambelang voor de winst gaan. Er volgde (41) Kg1?, Kg4 (42) Txb7?? [Vincent wint een tweede pion, maar gaat nu mat, (42) Kh2 was noodzakelijk, wel met na (42) …, Tee2 een inmiddels slechtere stelling.] (42) …, Kg3 (43) Kf1, Td1 mat. Vincent baalde natuurlijk en dat herken ik wel van de diverse keren dat ik een remisestelling heb verloren door in het teambelang verder te spelen.  

Erwin had inmiddels een verdedigende stelling weten om te toveren tot een ingewikkelde stelling die in tijdnood moest worden gespeeld. Een kwaliteit ging verloren en een kwaliteit werd weer teruggewonnen (maar juist toen had Erwin een betere voortzetting, alleen gezien door JoeyG). Beiden hadden een pion die kon promoveren. Weinig toeschouwers begrepen de finesses van de stelling, de beide spelers trouwens ook niet. Terwijl iedereen met een pokerface toekeek was de gezichtsuitdrukking van JoeyG het meest vermakelijk. Zichtbaar als de beste zet opnieuw niet werd gevonden. En dat werd afgewisseld met momenten waarop hij het even niet meer kon aanzien en zich van het spektakel verwijderde. Uiteindelijk kon Erwin het niet bolwerken, omdat de h-pion van Henrik zou gaan promoveren. Voor zover ik het begrepen heb had Henrik veel eerder kunnen winnen met dezelfde pion, maar had Erwin het later remise kunnen houden.  

We krijgen de zwaarste tegenstanders aan het einde van het seizoen. In deze periode moeten we dus de punten halen. En dit is dan ook een nuttige overwinning.